رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا
مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمى بوزید
که سراپاى پر از عطر و صفا کرد مرا

نازم آن دوست که با لطف سلیمانى خویش
پله از سلسله دیو دعا کرد مرا

فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات
همرهى تا به لب آب بقا کرد مرا

من نبودم بجز از جاهل گم کرده رهى
لایق مکتب فخر النجبا کرد مرا

در شگفتم ز کرامات و خطاپوشى او
من خطا کردم و او مهر و وفا کرد مرا

دست از دامن این پیک مبارک نکشم
که به مهمانى آن دوست ندا کرد مرا

زین دعاهاست که با این همه بى‌برگى و ضعف
در گلستان ادب نغمه سرا کرد مرا

هر سر مویم اگر شکر کند تا به ابد
کم بود زین همه فیضى که عطا کرد مرا

ماه رمضان شد می و میخانه برافتاد

عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد

افطار به می کرد برم پیر خرابات

گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر افتاد

با باده وضو گیر که در مذهب رندان

در حضرت حق این عملت بارور افتد

امام خمینی، دیوان اشعار (تاریخ سرودن شعر ۲۹ شعبان ۱۴۰۷

مماه برکت زِ آسمان می آید

صوت خوش قرآن و اذان می آید

تبریک به مؤمنینِ عاشق پیشه

تبریک،بهار رمضان می آید

امشب طلب عشق زِدلدار کنیم

شیطان رجیم را سر دار کنیم

امر فرجش اگر مهیا باشد

این ماه کنار یار افطار کنیم(انشاالله

حسین وکیلی زارچ

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟

آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست

باز ماه می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست

سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست

تاکه معلوم شود طالب دیدار کجاست

بار عام است خدا را به ضیافت بشتاب

تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست

مرغ شب نیمه شب دیده به ره می گوید

سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست

ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار

تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست

حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد

در و دیوار زند داد خریدار کجاست

آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور

گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست

من ژولیده به آوای جلی می گویم

آنکه با توبه ستاند سپر نار کجاست

رمضان آمد و بر بام فلک

ژولیده نیشابوری

 چه انتظار عجیبی...

تو بین منتظران هم.

عزیز من چه غریبی

عجیب تر که چه آسان ندیدنت شده عادت

چه بیخیال نشستیم

نه کوشش نه وفایی

فقط نشسته و گفتیم: خدا کند که بیایی...

کاش می شد اشک را تهدید کرد         مدت لبخند را تمدید کرد

کاش می شد در میان لحظه ها           لحظه ی دیدار را نزدیک کرد

میلاد نور پیشاپیش مبارک

این عشق آتشین زدلم پاک نمی شود / مجنون به غیر خانه ی لیلا نمی شود

بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند / هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود

بی تو غروب ها همیشگی اند

بی تو صبح ها رویایی اند

بی تو عشق ها دروغی اند

به امید آمدنت، دل ها هوایی اند

دل پریشونم پریشونم که اربابم نیومد     بعد عمری عاشقی حتی یه شب خوابم نیومد

آسمون عصرای جمعه مثل من بهونه گیره      بارون گریه باهام حرف میزنه که خیلی دیره

مادر تو دل غمینه : خون جدت رو زمینه           العجل یا حجه الله    العجل بقیه الله

آن که بی باده کند جان مرا مست کجاست ؟       آن که بیرون کنداز جان و دلم دست کجاست؟

آن که سوگند خورم جز به سر او نخورم                 آن که سوگند من و توبه ام اشگست کجاست

در کودکی خوانده بودیم” آن مرد درباران آمد”؛ غافل ازاینکه تاآن مرد نیاید، باران نمی بارد

هنوزم انتظارو انتظار است                  هنوزم دل به سینه بی قرار است

هنوزم خواب میبینم به شبها               همان مردی که بر اسبی سوار است

همان مردی که جمعه آید روزی …       و این پایان خوب انتظار است

بر چهره پر ز نور مهدی صلوات      بر جان و دل صبور مهدی صلوات

تا امر فرج شود مهیا بفرست        بهر فرج و ظهور مهدی صلوات

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی        چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن ؛ تبر به دوش بت شکن           خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم نه؛ ولی                          برای عده ای چه خوب شد نیامدی

تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام                   دوباره صبح؛ ظهر ؛ نه غروب شد نیامدی

عزیز دیدنت را بهانه بسیار داریم اما بها نه

کاش می شد واژه ها را شست و انتظار را تفسیر کرد ولی افسوس .....

آقا جان ! حیف نیست ماه شب چهارده پشت ابرهای تیره و پاره پاره پنهان بماند ، حیف نیست دیده را شوق وصا ل باشد ولی فروغ دیده نباشد ...

مهدی جان

سئوالی ساده دارم از حضورت .... من آیا زنده ام وقت ظهورت .....  اگر که آمدی من رفته بودم .... اسیر سال و ماه و هفته بودم ..... دعایم کن دوباره جان بگیرم ..... بیایم در رکاب تو بمیرم

بر چهره پر ز نور مهدی صلوات ..... بر جان و دل صبور مهدی صلوات ..... تا امر فرج شود مهیا بفرست ..... بهر فرج و ظهور مهدی صلوات

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی ..... چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی ..... خلیل آتشین سخن ؛ تبر به دوش بت شکن ..... خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی ...... برای ما که خسته ایم نه ؛ ولی ..... برای عده ای چه خوب شد نیامدی ...... تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام ..... دوباره صبح ؛ ظهر ؛ نه غروب شد نیامدی

در انتظار دیدنت همه دلها بیقرارند ..... ای تک ستاره بهشت حسرت به دلمان نزار

سر راهت در انتظارم ..... برده هجرت صبر و قرارم ...... جز ظهورت ای گل زهرا ..... به خدا حاجتی ندارم

به امید روزی که متن تمام اس ام اس ها یک جمله باشد و آن : مهدی آمد

جمال زیبای حضرت مهدی صلوات

منبع:www.3eke.i

 فضیلت ماه شعبان


قالت ام سلمة رضی الله عنها: مَا رأیتُ النَبِیَّ صلی الله علیه و سلم یصوم شهرین متتابعین الا شعبان و رمضان.
ترجمه: ام سلمه رضی الله عنها فرمودند: من پیغمبر صلی الله علیه و سلم را ندیده ام که دو ماه متوالی روزه بگیرد مگر شعبان و رمضان را.

آن حضرت در حدیثی دیگر فرموده اند: این ماه چنان ماهی است که در میان رجب و رمضان قرار دارد، مردم از فضیلت و اهمیتش غافل اند. در این ماه بطور خصوصی اعمال بندگان به بارگاه پروردگار عرضه میشود، من آرزو دارم که به هنگام عرضه شدن اعمالم، از شمار روزه داران باشم.

شعبان هشتمین ماه سال اسلامی است. این ماه نیز دارای برکات و فضایل بیشماری است. آن حضرت صلی الله علیه و سلم فرموده اند: «شعبان شهری و رمضان شهر امتی» یعنی شعبان ماه من است و رمضان ماه امت من. در حدیثی دیگر وارد شده است: آن حضرت صلی الله علیه و سلم با دیدن هلال این ماه، دعای ذیل را میخواندند:
«اللّهُمَّ بَارِک لَنَا فِی رَجَبَ وَ شَعبَانَ وَ بَلِّغنَا رَمَضَانَ» یعنی: بار الها رجب و شعبان را برای ما مبارک گردان و ما را به سلامتی به رمضان برسان یعنی توفیق استقبال از رمضان و احترام آنرا عطا فرما.

شعبان به معنای شاخ در شاخ شدن میباشد. حضرت انس رضی الله عنه فرموده اند: علت اینکه این ماه به شعبان نامگذاری شد، این است که در این ماه نیکیهای روزه دار همچون شاخها افزایش می یابد و رشد میکند. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و سلم در حدیثی دیگر فرموده اند: فَضلُ شَعبَانَ عَلَی سَائِرِ الشُهُورِ کَفَضلِی عَلَی سَائِرِ الاَنبِیَاءِ یعنی: برتری و افضلیت شعبان نسبت به ماههای دیگر همچون افضلیت من است نسبت به پیامبران دیگر.

و در حدیثی دیگر فرموده اند: مَن صَامَ مِن شَعَبانَ یَوماً حَرَّمَ اللهُ جَسَدَهُ عَلَی النَّارِ وَ کَانَ رَفِیقُ یُوسُفَ فِی الجِنَانِ وَ اَعطَاهُ اللهُ ثَوَابَ اَیُّوبَ وَ دَاودَ فَاِن اَتَمَّ الشَهر کُلُّهُ هون اللهُ عَلیهِ سَکَرَات المَوتِ وَ دَفَع عَنهُ ظُلمَةَ القَبرِ وَ هُو منکر و نَکِیر وَ سَتَرَ اللهُ عورَتَهُ یَوم القِیَامةِ. یعنی: هر کس یک روز از شعبان را روزه بگیرد خداوند متعال جسد او را بر آتش حرام میگرداند و وی در بهشت همراه حضرت یوسف علیه السلام خواهد بود و خداوند همچون ثواب حضرت ایوب و داود علیهما السلام را به او میدهد. اگر کل ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند سکرات مرگ را بر او سهل و آسان میگرداند و از او ظلمت و تاریکی قبر را دفع میکند و در روز قیامت خداوند عورت وی را می پوشاند. (خداوند نصیب همه ی ماه بگرداند. آمین)

و در حدیثی دیگر فرمودند: مَن صَلَّی اَوَّل لیلة من شعبان اثنتی عشرة رکعة یقرأ فی الرکعة الاولی، فاتحة الکتاب مرة و قل هو الله احد، خمس مرات اعطاه الله تعالی ثواب اثنی عشر الف شهید و کتب له ثواب اثنتی عشرة سنة و خرج من ذُنُوبِهِ کیومٍ وَلَدَتهُ اُمُّه و لا یکتب علیه خطیئةً الی ثمانین یوماً. یعنی هر کس شب اول ماه شعبان 12 رکعت نماز بخواند و در رکعت اول یکبار سوره ی حمد و 5 بار سوره ی توحید را بخواند، خداوند متعالی ثواب 12 هزار شهید را به او عطا خواهد نمود و در نامه ی اعمال آن شخص ثواب 12 هزار سال نوشته خواهد شد و تمام گناهان او بخشوده خواهد شد و تا 80 روز هیچ گناهی برای وی ثبت نمیشود.

منبع:http://www.erfanabad.org